جملات کاربردی لهجه عراقی با ترجمه فارسی

جملات کاربردی لهجه عراقی با ترجمه فارسی
در این پست می‌خوانید:

لهجه عراقی از کاربردی‌‌ترین لهجه‌های زبان عربی برای مردم ایران است که نیاز مبرم به یادگیری احوالپرسی به زبان عربی دارند.

به این دلیل که روزانه شمار زیادی زائر عراقی برای درمان، زیارت، سیاحت، تجارت و امور دیگر وارد ایران می‌شوند.

بنابراین برای ارتباط آسان با عراقی‌ها نیاز به فراگیری زبان عربی به ویژه لهجه عراقی خواهید داشت.

علاوه بر این لهجه‌های خلیجی از جمله لهجه اماراتی، قطری، کویتی، عمانی، بحرینی و … تا حدود زیادی دارای مشترکات واژگانی هستند؛

لذا با یادگیری لهجه عراقی می‌توان نیاز به مکالمه عربی با عرب‌های امارات، عمان، کویت و دیگر کشورهای خلیجی را نیز برآورده ساخت.

در زیر چندین اصطلاح و جملات پرکاربرد لهجه عراقی را بیاموزید و در مکالمات عربی خود استفاده کنید.

اصطلاحات و جملات پرکاربرد لهجه عراقی با ترجمه فارسی


  الله بِالْخِیر

         البته از این اصطلاح زمانی استفاده می شود  که کسی به خانه شما یا جایی که شما قرار دارید وارد می شود و به شما می گوید یا شما به او می گویید و در جواب آن می توان از خودش استفاده کرد.


شَکُو ماکو؟: چه خبر؟

        این اصطلاح یک اصطلاح دوستانه می باشد که بین مردم عراق رواج دارد و درجواب این اصطلاح می توان گفت:

ما کو شي + لغت مورد نظر «maaku shii»

        مثال: الف) شکو ماکو ع إلرادیو؟          ب) ماکو شي ع إلرادیو        


  عَلی کِیف + ضمیر مفعولی

          علی کیفك ← هر طور می خواهی (مذکر)

9ala keefik

           علی کیفِچ← هر طور می خواهی (مونث)

9ala keefich

          علی کیفکم ← هر طور می خواهید

9ala keefkum

          علی کیفَـه ← هر طور می خواهد (مذکر)

9ala keefa

         علی کیفها ← هر طور می خواهد (مونث)

9ala keefha

         علی کیفي ← هر طور بخواهم

9ala keefi

         علی کیفنا ← هر طور بخواهیم

9ala keefna

        همچنین می توان به جای ضمیر مفعولی از اسم استفاده کرد.

        مثال: علی کیف حسن ← هر طور حسن می خواهد.


   هاي وِین + ضمایر فاعلی / مفعولی

این اصطلاح را برای سوال درباره این که کسی کجا بوده می پرسند.

          هاي وین إنتَ /هاي وینك ؟ ← کجا بودی؟ (مذکر)            haay ween inta/ak

         هاي وین إنتی / هاي وینچ؟ ← کجا بودی؟ (مونث)            haay ween inti/ich   

         هاي وین انتو/ هاي وینکم؟  ← کجا بودید؟                    haay ween intu/kum 

         هاي وین هو/ هاي وینَـَه؟ ← کجا بود؟ (مذکر)               haay ween huwwa/a 

        هاي وین هي / هاي وینها؟  ← کجا بود؟ (مونث)           haay ween hiyye/ha 


   لا غالي ولا رَخیص

            از این اصطلاح زمانی استفاده می شود که می خواهید از ارزش چیزی سخن بگویید.

           مثال ← إلأکل لا غالي ولا رخیص ← غذا نه گران بود نه ارزان

           مثال← إالسیارة لا غالیة و لا رخیصة ← ماشین نه گران بود نه ارزان


  لا شِیشْ وَلا کباب

          از این اصطلاح زمانی استفاده می شود که می خواهید از حد متوسط چیزی بگویید یا به قول انگلیسی زبان ها it’s so-so

         مثال← إلأکل لا شیش ولا کباب ← غذا نه خوب نه بد

         مثال ← إلشُّغُل لا شیش ولا کباب← کار بدی نیست

 


 شْمَدري + ضمایر مفعولی؟ (… + shmadrii)

           از این اصطلاح زمانی استفاده می شود که می خواهید بپرسید که چگونه کسی از موضوعی خبر دارد.

          مثال:  شمَدریک هو إیراني ؟ ← چطور می دونی که او ایرانی است؟ 

          مثال: شمدري هو عطشان ؟ ← از کجا می دونه که او تشنه است؟

  


عَلی عیني، عَلی رأسي:
بر روی چشم – حتماً 

           مِن فضلك إفتح الشّبّاچ ← لطفاً پنچره را باز کنید.

          علی عیني ← بر روی چشم


  علی فکرة:
ضمناً – راستی – اتفاقاً

        علی فِکرَة، وین رایح؟ ← راستی، کجا می ری؟

        علی فکرة، شلونَه المَطعَم؟ ← ضمناً ،  آن رستوران چطور  است ؟


علی کُل حال:
به هر حال – در هر صورت

          علی کُل حال، إلفندق مو بعید ← به هر حال ، هتل دور نیست.

         علی کُل حال، هو م رایح للعراق ← به هر حال، به عراق نمی رود.


دیر بال + ضمایر مفعولی (پیوسته):
مراقب / مواظب بودن – اهمیت دادن – حواس چیزی را داشتن

       (این اصطلاح بیشتر بصورت امری استفاده می شود)

       دیربالَك مِن السیّارة!

مواظب ماشین باش!

       دیربالِچ عَلی نَفسِچ!

مراقب خودت باش!

       دیربالکُم عَ المَدرسَة!

به مدرسه اهمیت بدین!


 عاش مِن شاف + ضمایر مفعولی (پیوسته) 

از این اصطلاح زمانی استفاده میشود که بخواهیم بگوییم که «مدت زیادی از دیدار قبلی» می گذرد به مثال های زیر دقت کنید.

         هاي وین إنت؟ عاش من شافَك!

کجا بودی؟ خیلی وقته که ندیدمت!

     * دقت کنید که ضمیر مفعولی (پیوسته) به طرف مقابل باز می گردد و این اصطلاح از زبان شما جاری است.


   إل خاطر + ضمایر مفعولی (پیوسته)← به خاطر

(گاهی اوقات بصورت قسم است) 

          إلخاطرَك، رِحِت إل بغداد.

به خاطر تو ، رفتم بغداد.

         إلخاطر الله، جیب الِکتاب.

به خاطر خدا ، کتاب را بیار.


لِحُسنِ الحَظ – من حُسن الحظ ← خوشبختانه

         لِحُسن الحظ، هُو چِنِت بالبیتُه ← خوشبختانه ، او خانه اش بود.

        لِحُسن الحظ، هُو رجع للعراق ← خوشبختانه ، او برگشته بود عراق.


 لِسوء الحظ – من سوء الحظ:
متاسفانه – بدبختانه

           لِسوء الحظ، هو مو چِنِت بالبیته←  متاستفانه ، او خانه اش نبود.

          من سوء الحظ، ما زِرنا بابل← متاسفانه ، بابل ر اندیدیم.


شعَبال + (ضمایر متصل)

شـ(چه) +عـَ(درون) +بال(ذهن)

       از این اصطلاح زمانی استفاده می کنیم که بخواهیم از کسی دربارۀ ذهنیتی که برای چیزی داشته، بپرسیم.

به مثال های زیر دقت کنید:

       شـــعــَبــالــــَك، بغداد زغیرة؟

( فکر می کردی ، بغداد کوچیکه؟)

       شــعــَبــالــــــه ، آني بالبیت؟

(فکر می کرد ، من خونه ام ؟)


  ماشي الحال:
رو به راهه – خوبه – بد نیست

بسیار خوب، از این اصطلاح هم به خوبی می دانید در کجا ها استفاده کنید و نیازی به توضیح نیست.


  یعني:
خُب، یعنی، آ…

       از این اصطلاح زمانی که می خواهید حرف خود را با مکث و مقداری تردید بزنید استفاده می کنید البته کاربرد معینی نمی توان برایش گفت ولی اصلی ترین کاربردش این است.


 مِنو أبو باچِر؟

 زندگی خیلی کوتاه است، کی از فرداش خبر داره.

ترجمه لغت به لغت: کی پدر فرداست؟! 


 مَکان + (ضمایر متصل) + خالي:

 با این اصطلاح می توانیم بگوییم جای کسی خالی است.

مكانك خالي

«مكانك خالي فی الحفلة»


 عاشَت إید + (ضمایر متصل)

به معنی «دستت درد نکند» است.

زمانی از این اصطلاح استفاده می کنیم که کسی کار خوبی را انجام داده است.

عاشت ايدك: دستت درد نکنه


عاش مِن سِمَع صُوت + (ضمایر متصل)

ترجمه (لغت به لغت) : زندگی میکند کسی که صدای … را می شنود.

معنی (عبارت): از شنیدن صدای کسی خوشحال شدن


 علی جَیَّة:
در راه – آمدن – به زودی رسیدن

A: وین سمیر؟        

   (سمیر کجاست؟)

B: هو بالإذاعة، بس علی جیَّة. 

( او در ایستگاه رادیویی هست اما بزودی میرسد.)

المُراسل علی جیَّة من المکتب. 

( خبرنگار از دفتر درحال آمدن است.)

هو مو هنا، بس علی جیَّة.

(او اینجا نیست، اما در راه است.)

إحنا علی جیّة من المطار

.     (ما از فرودگاه داریم می آییم.)

جَیَّتکم مْنِين؟!

(از کجا می آیید؟!)


    ماكو چارة:
امیدی / چاره ای نیست – لاعلاج – چاره ناپذیر (نومیدانه)

ماکو چارة، لازم أسافر للعراق.

(چاره ای نیست، باید به عراق سفر کنم.)

ماکو چارة، هو کلّش مریض.

(امیدی نیست ، او خیلی مریض است.)

ماکو چارة إل مَرَض السَّرطان.  

( مرض سرطان لاعلاج است.)

هو مو خوش رجّال، ماکو چارة. 

(نومیدانه ، او مرد خوبی نیست.)

 


 شْبِي؟ + (ضمایر متصل):
مشکل …. چیست؟  – چی شده؟ 

شْبِیه سلمان؟!

مشکل سلمان چیه ؟!

شبیها سمیرة الیوم؟

امروز سمیره مشکلش چیست؟

شبیهم الطلّاب؟

مشکل دانش آموزان چیست؟

شبیك، لیش إنت بالمستشفی؟

چه شده ، چرا در بیمارستانی؟

    عَفْيَة علی + (ضمایر متصل): 
 آفرین!         

عفیة  علیك، تحچي عربي زین.    

آفرین بر تو! عربی خوب صحبت میکنی

عفیة علیچ ، تُدرسین بالجامعة.

(آفرین بر توکه در دانشگاه درس میخوانی)

عفیة علیـها ، فازَت بالسِّباق.

(آفرین بر او! او در مسابقه بُرد)

عفیة علیه، صحته کلّش زینة.

(آفرین بر او ، حالش خیلی خوبه)


   بَلکَت، بَلکي:
بلکه – شاید – ممکن است

بَلکَت یجي بَعَد شوَیَّة

.             (شاید بعد از مدت کمی بیاید.)

بَلکي یروحون یدرسون ب بغداد.  

(  بلکه برن بغداد درس بخوانند.)          

لازم أشوفه هسَّة. بَلکَت یسافر الیوم.

(باید الآن ببینمش، شاید امروز مسافرت کند)

بَلکَت تشوفهُم بالعراق

.       (ممکن است در عراق آنها را ببینی)


 ماکو لُزوم: 
 لازم نیست – نیازی نیست

ماکو لُزوم تروح للبیت.

(نیازی نیست به خانه بری.)

ماکو لزوم تجین ویّاهم.

(لازم نیست با آنها بیای.)


بلا أدب:
بی ادب – بی تربیت – به طور بد – از روی بی ادبی – گستاخانه

همّه بلا أدب

 (آنها بی ادب هستند.)

بسمة تاکل بلا أدب.  

 (بسمه خیلی بد غذا می خورد.)

هو یمشي ب نصّ الشّارع بلا أدب.

(او وسط خیابان گستاخانه راه می رود.)


کُلشي ب مکانَه:
همه چیز درسته – همه چیز سر جاشه

کلشي ب مکانه، مثل ما ترید.

(همانطور که خواسته بودید همه چیز درسته.)

خلیت الکُتُب کلشي ب مکانه.

( همه کتابها را سر جاهایشان قرار دادم.)


عِیب عَلی + ضمیر متصل

از این اصطلاح زمانی استفاده می شود که بخواهیم از کاری که انجام شده  احساس شرمساری و خجالت کنیم.

عِیب عَلیك، ما رِحِت للمَدرَسَة.

(خجالت بکش، مدرسه نرفتی.)

عِیب عَليّ، ما زِرِت بابل.       

(واقعاً که، بابل را ندیدم.)

عِیب عَلیه، تُضرُب إبِنها.      

(واقعاً که، پسر هایش را می زند.)


 شْلُون ما + فعل (حَبّ / راد)

از این اصطلاح برای اجازه دادن بر خواسته کسی استفاده می کنیم. 

إدرُس شلون ما تحب / ترید.

( هر طوری دوست داری /می خواهی درس بده.)

نسافِر  شلون مَ نحب.

(هر طوری دوست داشته باشیم سفر می کنیم.)

هُوَّ یصلِّح السیّارة ما یرید.

(هر طوری بخواهد ماشین را تعمیر میکند.)

دیدگاه‌ها ۱۸
ارسال دیدگاه جدید